روانشناسی کوهنوردی چیست؟

منظور از روانشناسی کوهنوردی چیست؟

کوهنوردی درواقع یک ورزش ذهنی می باشد و هدف ما هم از این مطلب نشان دادن برخی مهارت های روانی یا بعبارتی روانشناسی کوهنوردی می باشد.

این مهارت ها عبارتند از :

• کنترل اضطراب
• اعتماد به نفس
• تمرکز حواس
• حل مشکلات

مثل مهارت های جسمانی هم مهارت های روانی نیز قابل یادگیری می باشند. و حتی برخی افراد می باشند که آن ها را ساده تر می آموزند.

اولین مورد : مهارت های کنترل اضطراب

همه کوهنوردان تاثیرات منفی اضطراب را در مراحلی از کوهنوردی تجربه کرده و به راحتی می توانند نمونه هایی از این تاثیرات منفی را به یاد اورند. این تاثیرات به شکل های دلشوره، تا واهمه از رفتن به مسیری را در برمی گیرد. اما اگر بتوان بر خود مسلط شد، اضطراب جنبه های فایده دار بسیاری را هم در برخواهد داشت.

علائم اضطراب به دوشکل دیده می شود :

• نگرانی
• برانگیختگی روحی

این علائم به شکل های زیر خود را نشان می دهند :

• افزایش آدرنالین
• خشکی دهان
• عرق نشستن بر کف دست ها
• نیاز به دفع ادرار

دومین مورد اعتماد به نفس :

بهترین پدزهر هر اضطراب شدیدی داشتن اعتمادبه نفس می باشد. اعتماد به نفش زمانیست که دچار اضطراب شده و نمی توانید بر آن غلبه کنید. اما در ابتدای کار احتمال مضطرب شدن شما را کاهش می دهد. هرچند که اعتماد به نفس افراد از موقعیتی به موقعیت دیگر تغییر می کند.

معمولا کوهنوردان در روبرویی با وضعیت معلق جدی به ضعف اعتمادبه نفس دچار می شوند. درواقع احساس آن ها نسبت به سهولت صعود یک دیواره، هرقدر دشوار هم باشد، تغییری در این وضعیت ایجاد نمی کند. مهارت های روحی هم مثل مهارت های جسمانی به شرایطی که آن ها را یاد گرفته ایم، وابسته اند. جنبه دیگر آن از خصلت نسبتا با دوام اعتمادبه نفس آگاهی به این است که یک شبه نمی توان به آن دست یافت. به دست اوردن اعتماد به نفس به سخت کوشی و برنامه ریزی زیادی نیاز دارد.

بعبارتی از دست دادن اعتمادبه نفس ربطی به کوشش و برنامه ریزی ندارد.

بهترین راه هم برای رسیدن به این اعتماد به نفس، اینست که برنامه خود را در مسیرهای آسانتر که شکل مشابهی به دشوارها دارند، آغاز کرد.

بعنوان یک کوهنورد، در بحث روانشناسی کوهنوردی ، باید شیوه های هوشیارانه تری را برای تمرکز روی جنبه های معین فن کوهنوردی یا تجسم یک مسیر استفاده کرد. این مورد نیازمند اینست که به عنوان یک کوهنوردی بیشتر به تحلیل نقاط ضعف و قدرت خود بپردازید.

درهرصورت مزایای این رویکرد بسیار بالاست زیرا کاری که می کنید درواقع دارد جنبه های منفی را به جنبه های مثبت تبدیل می کند. و هدفی را برای بازدهی آینده شما تعیین می کند.

روش دیگر که در روانشناسی کوهنوردی مطرح است، برای کسب اعتماد به مسیر، اینست که عبور فرد دیگری را از آن نگاه کنیم. حتی بهتر از آنکه گذر چندین نفر دیگر را از آن نظاره کنیم. درمورد مسیرهای کوه های بزرگ گاهی صحبت کردن با کسانی که قبلا ان مسیر را پیموده اند، می تواند کافی باشد.

پس در اخر به دنبال دوستی باشید که کمی از شما بهتر باشد، و درنتیجه می تواند راهبردی خوب برای کسب اعتماد به نفس درباره یک سطح بالاتر باشد.

سخن اخر هم که درباره کوهنوردی همیشه مثبت فکر کنید. بجای اینکه بگویید نمی توانید کاری از پیش ببرید، سعی کنید، از پس مشکلات و موانع راه بربیایید. پس از آن برای هدف هایی برنامه ریزی کنید که شما را قادر به رسیدن به ارزوهایتان می کنند.