بیماری ارتفاع زدگی بخاطر چه چیزی رخ می دهد؟

بیماری ارتفاع زدگی در افرادی که به نواحی مرتفع، بالای 2500 متر می رسند، بسیار شایع می باشد.

کوه گرفتگی؛ بیماری ارتفاع زدگی و یا ادم مغزی ناشی از ارتفاع بالا ؟

با اینکه پاتوفیزیولوژی کوه گرفتگی حاد و ادم مغزی ناشی از ارتفاع بالا کاملا مشخص نشده، اما شواهد نشان می دهد که هیپوکسمی هیپوباریک، برخلاف پاسخ معمولا که به صورت دیورز بارز در کوهنوردان غیرمبتلا دیده میشود، منجر به احتباس نسبی مایع در این بیماران می شود.

این مساله باعث ادم مغزی مختصری می شود که در افراد دچار کوه گرفتگی حاد، متوسط تا شدید و ادم مغزی ناشی از ارتفاع بالا روی می دهد.

معمولا تشخیص ارتفاع زدگی به چه شکله ؟ از کجا می توان فهمید فرد دچار کوه گرفتگی شده؟

شامل سردرد و حداقل یکی از موارد زیر می باشد :

• بی اشتهایی
• تهوع و استفراغ
• گیجی یا احساس سبکی سر
• دشواری در خواب
• خستگی یا ضعف.

علائم بیماری حاد کوهستان به شکل تیپیک در عرض 6 الی 12 ساعت پس از افزایش ارتفاع رخ می دهد. محدوده ان ها هم از علائم خفیف یا بهبودی خودبخودی تا علائم شدید همراه می باشد. طوری که تا سمت ادم مغزی ناشی از ارتفاع بالا متغیر می باشد.

چه راه هایی برای پیشگیری از بیماری ارتفاع زدگی پیشنهاد می شود ؟

قابل قبول ترین راه پیشگیری از بیماری ارتفاع زدگی ، پایین آمدن آهسته می باشد.

با اینکه بسیاری از کوهنوردان با انجام این کار مشکل دارند. اما قانوع کلی این است که اگر در ارتفاعات بالاتر از 3000 قرار دارند، در ارتفاعی بیش از 300 الی 600 متر نسبت به شب گذشته نخوابند.

کم کردن ارتفاع به میزان 300 متر شاید تمام چیزی باشد که مورد نیاز است. درصورتی که امکانش باشد، بخاطر شرایط آب و هوایی، باید از اکسیژن کمکی استفاده کرد. و بیمار تا زمانی که امکان پایین امدن فراهم شود از یک اتاقک سیار اکسیژن پرفشار استفاده کند.

اتاقک‌هاي سيار اکسيژن پرفشار، نسبتا سبک هستند و گروه‌هاي نجات در ارتفاعات بالا معمولا اين اتاقک‌ها را به همراه دارند. از اين اتاقک‌ها مي‌توان در سفر گروه‌هاي بزرگ استفاده کرد و معمولا در ايستگاه‌هاي نجات هم در دسترس قرار دارند. همچنين بايد تا زمان امکان‌پذير شدن کاهش ارتفاع و بهبود علايم از دگزامتازون استفاده کرد.