ایا موقع فرود از کوه هم ممکنه دچار ارتفاع زدگی بشیم؟

بیماری ارتفاع یا ارتفاع زدگی

ارتفاع زدگی شایع ترین مشکلی است که در کوه گریبانگیر کوهنوردان می شود.

بیماری ارتفاع به گروهی از سندرمها اتلاق می شود که در نتیجه اثر مستقیم کاهش فشار بارومتریک و غلظت اکسیژن هوا در ارتفاعات بالا ایجاد می شود.

فشار اکسیژن به دلیل کاهش فشار هوا و ثابت ماندن درصد اکسیژن آن کمتر از فشار اکسیژن در سطح دریا است.

برای مثال در ارتفاع 5500 متری فشار هوا و اکسیژن تا 50٪ کاهش می‌یابد این امر باعث کاهش میزان اکسیژن دریافتی بدن و درصد اشباع اکسیژن شریانی می‌شود.

ایا زمان فرود هم ممکن است بیماری ارتفاع رخ دهد؟

یکی از مواردی که بسیاری از ما کوهنوردان خصوصا در ارتفاع بالا رعایت نمی کنیم فرود سریع می باشد.

در هنگام صعود برحسب توانایی مان قله را صعود می کنیم ولی در هنگام فرود با حداکثر سرعت فرود می آییم.

زمان فرود ما باید نصف و یا حداکثر یک سوم زمان صعود باشد و فرود سریع به واسطه بروز تنفس های تند می تواند باعث دفع دی اکسید کربن بیش از حد ظرفیت بدن ما شود. با اینکه دی اکسید کربن یک گاز دفعی تنفسی متعاقب متابولیسم و سوخت و ساز در بدن است ولی همین گاز دفعی می بایست در خون ما دارای غلظت مشخص و مناسبی باشد. و خروج بی رویه آن با تنفس های سریع (ناشی از سرعت بالای فرود ما) غلظت این گاز را در خون دچار افت کرده.

و باعث بروز علائمی نظیر :

• سردرد،
• تهوع،
• استفراغ،
• سرگیجه،
• عدم تعادل.

تمامی این علائم در بیماری ارتفاع زدگی هم وجود دارد که این اشتباه را می تواند در ذهن ما ایجاد کند که شاید این علائم، علائم بیماری ارتفاع است.

با اینکه این علائم هیچ ارتباطی با ارتفاع و بیماری ارتفاع زدگی ندارد.

و جالب اینکه این علائم در ارتفاعات زیر 2500 متر که اصولا بیماری ارتفاع زدگی معنایی پیدا نمی کند ممکن است بوجود آید.

چرا به آن آلکالوز تنفسی می گویند به این خاطر است که چون در اثر تنفس های سریع این حالت بوجود آمده. و دیگر اینکه چون سطح دی اکسید کربن در خون ما افت کرده و دیگر نمی تواند با آب در خون ما ترکیب اسیدی ایجاد کند خون ما حالت قلیایی و آلکالوزه پیدا کرده به این نام خوانده می شود.