اگر دیابت داشته باشیم، در کوه باید چه نکاتی رو حواسمون باشه؟!

دیابت در کوهنوردی

در مواقع مورد نیاز فرد باید به خود انسولین تزریق کند!

افراد دیابتیک هنگام کوهنوردی، به موازات کاهش فشار اکسیژن(افزایش ارتفاع) دچار کاهش سطح قند خون خواهند شد. که بسیار مساله مهمی می باشد.

دیابت در کوهنوردی و طبیعت گردی، چه مراقبت هایی نیاز دارد؟

سیستم خود مراقبتی در افراد دیابتیک بر اساس تلفیق دانش و اطلاعات پزشکی با مهارت های عملی می باشد.

در سیستم خود مراقبتی مهارت های تخصصی بواسطه دانش فنی و تجربه عملی پشتیبانی می شوند.

در صورتیکه بر اساس توصیه متخصصین افراد دیابتیک با آموزش (چگونگی کنترل قند خون) و برقراری سیستم خود مراقبتی، می‌توانند مانند دیگر افراد از تمامی جنبه های ورزش کوهنوردی لذت ببرند.

به این دلیل که در بررسی های به عمل آمده بر اساس انالیز فعالیت روزانه افراد مبتلا به دیابت، و وابسته به انسولین(نوع ۱)، کسی دچار کوه گرفتگی نشده. منظور افراد دیابتی می باشد.

افراد دیابتیک باید در کنترل وضعیت بالینی خود در مناطقی که فاقد امکانات پزشکی هستند مهارت بیاموزند. نکته اساسی در برنامه خود مراقبتی آشنایی فرد با وضعیت بالینی خویش می باشد. در غیاب سیستم های کنترلی پیچیده بدن در فرد مبتلا به دیابت نوع یک، وظیفه فیزیولوژیک بر عهده مغز فرد دیابتیک می باشد.

چطور؟
تا در مواقع لزوم، خود لوازالمعده (پانکراس) فرد عمل کند(در مواقع مورد نیاز فرد باید به خود انسولین تزریق کند).

آموزش افراد دیابتی در کوهنوردی!

کوهنوردان مبتلا به دیابت بایستی در هر دو زمینه اموزش ببینند و این موضوع مستلزم صرف زمان می باشد.

گروهی از افرادی می باشند که بخاطرانجام دادن مراسم مذهبی به کوه‌نوردی می روند.

و خصوصا در این رابطه در معرض خطر می باشند. چراکه این افراد فاقد تجربه کوهنوردی می باشند و از طرف دیگر نسبت به وضعیت فیزیولوژیک بدن خود در شرایط خاص مانند کوهنوردی اگاهی ندارند.