در کوهنوردی از کرامپن و کلنگ چه استفاده هایی می شود؟

راه رفتن روی یخ و برف با کرامپن و استفاده از کلنگ ؛ به چه صورت؟!

راه رفتن روی برف یخ زده و یخ، احتیاج به تکنیک مخصوصی دارد.

درواقع شخص باید بتواند در هر لحظه تعادل خود را حفظ کند. فراموش نکنید که تمرین سنگ نوردی برای این کار کافی نیست و باید تمرین مخصوص به خود این کار را داشت.

• بهتر است کرامپن های دوازده دنده ای استفاده کرد .

• کرامپن باید درست به اندازه کفش باشد.

• طوری باشد که بدون بستن بند آن اگر آن را با کفش از زمین بلند کنید، نیفتد.
• بند کرامپن باید سفت بسته شده باشد.
• کلنگ یخ نوردی هم مکمل خوبی برای کرامپون در عبور از روی یخ می باشد.

اگر کرامپن درست استفاده کرده باشید، یعنی اگر دندانه های آن عمودی به کار برده شده باشد، زحمت راه رفتن را خیلی کمتر می کند.

در اینجا روش صحیح راه رفتن باعث می شود که عضلات ساق پا بیش از حد لازم خسته نشوند. قدم ها باید فاصله ای باه هم در حدود راه رفتن معمولی داشته باشند، تا در حین راه رفتن حلقه های کرامپن به هم برخورد نکنند.

• اگر شیب سطح از 20 درجه به بالا و برف محکم باشد، بستن کرامپن خوب است.
• در جاهای مسطح با یخ شیشه ای بستن کرامپن لازم می شود.
• در جاهای شیب دار هم باید طوری راه رفت که دندانه های عمودی کرامپن همه در یخ فرو روند.
• در صعود سطح شیب دار سفت، چه در خط مستقیم عمودی و چه سینه به سینه و متمایل باید اول دندانه های جلو را در یخ گیر داد. زیرا در سربالایی دندانه های جلو کرامپن بهتر به یخ گیر می کنند.

در جاهای شیب دار باید پا را بلند کرد از بالا به پایین گذاشت.

نه این که کفش را به زمین متمایل کرد و روی زمین کشید. در موقع عبور مایل از جاهای شیب دار، باید کمی قوز پا را به طرف سربالایی کج کرد تا دندانه های عمودی کرامپون در یخ فرو رود.

در صعود سطح شیب دار سفت چه در خط مستقیم عمودی و چه سینه به سینه و متمایل باید اول دندانه های جلو را در یخ گیر داد. زیرا در سربالایی دندانه های جلو کرامپن بهتر به یخ گیر می کنند و این خود کمکی می شود. باید صورت را به طرف سربالایی کرد و بالا رفت. هرچه شیب سطح بیشتر باشد باید قدم ها را کوتاه تر کرد. این روش برای عضلات ساق پا خیلی خسته کننده می باشد. اما در مورد کرامپن های بدون لولای میانی کمتر خسته کننده می باشد.

دندانه های کرامپن بهتر است بیشتر به سطح پایین فشار بیاورند تا به جلو کوبیده شوند چون در این صورت کرامپن های بدون لولای میانی برتری دارند. یخ های شیب ها غالبا با پوششی از برف یا برف یخ زده پوشیده شده اند. اگر پوشش برفی این سطح آب شود، و برفی روی آن نباشد، پوشش زیرین بسیار فشرده و محکم است. در صورتی که پوشش بالایی معمولا نرم و ممکن است این نرمی در بندشدن دندانه های کرامپن مشکل درست کند.

درصورت لزوم و در جاهای مشکل باید از کلنگ استفاده کرد.

باید برای جای پا با کلنگ تراشید. در موقع صعود در سطوح شیبدار با یخ سفت باید پاشنه ها را پایین نگه داشت، این روش کمک می کند که عضلات ساق پا زیاد خسته نشوند. درضمن دندانه های دیگر را طوری قرار داد که فورا در یخ سفت فرو روند.
در هر یخ نوردی باید این وسایل را به همراه داش. گاه اتفاق می افتد که برف نرم به ته کفش کوهنورد می چسبد و دندانه های‌کرامپون را پر می کند. در این صورت باید مرتب برف های چسبیده را پاک کرد.

می توان از تکه ای پارچه نایلونی مثل جنس کیسه بیواک و نبود، تکه کیسه نایلونی ضخیم از پایین روی دندان های کرامپون انداخت و عبور داد. سپس با نخ آن ها را محکم کرد. در جاهای شیب دار کوتاه، ولی با یخ سفت، به صورت شیب پایین بروید و بعد صورت را به طرف شیب کند و با کلنگ پله هایی کنده یا بدون پله بالا بروید.

با توجه به نوع برف ، یخ و زاویه سطح باید دسته یا نوک یا لبه کلنگ را به کار برد. دسته کلنگ را برای برف تازه یا برف یخ زده به کار می برند. لبه کلنگ را برای برف یخ زده متوسط در نظر می گیرند. چون لبه کلنگ دارای سطح اتکای زیادی می باشد.

در عبور افقی یا متمایل سطح شیب دار چه در بالا و چه به طرف پایین، می توان از کلنگ به صورت زیر استفاده کرد که :

• سر کلنگ را در دست راست و آن را افقی کمی مایل به پایین در برف فرو کرد. با دست چپ هم دسته آن نزدیک به فرورفتگی در برف می گیرند. و روی آن تکیه می کنند.

در این روش باید اول نوک تیز دسته کلنگ را در یخ یا برف فرو برد. بعد روی آن تکیه کرد.

جای کلنگ موقعی تغییر داده می شود که هر دو پا جای خود را محکم کرده باشند. باید لبه تیز کلنگ به طرف بدن نباشد و عمودی بر راستای حرکت به طرف بالا یا پایین باشد، تا لباس را پاره نکند. این روش در سطح های متمایل تا زاویه 40درجه اجرا می شود و در مورد استثنایی تا 45 درجه.