فاکتور استقامت در کوهنوردی چقدر موثر است؟

استقامت در کوهنوردی

استقامت را به عنوان یکی از فاکتورهای آمادگی جسمانی می شناسیم.

یک عامل موثر در بسیاری از ورزش های استقامتی مانند دو، شنا، کوهنوردی، دوچرخه سواری و غیره.

این کلمه در واقع توانایی تحمل استرس، سختی یا سطح رنج را تعریف می کند. به عبارتی در ورزش توانایی حفظ یک فعالیت خاص حالا شامل دو استقامت، دوچرخه سواری، شنا، قایقرانی، اسکی صحرایی و غیره به مدت طولانی است.

منظور از ورزش استقامتی چیست؟

ورزش استقامتی هم به هر ورزشی گفته می شود که در آن نیاز به حفظ سطح فعالیت و تحمل استس بدنی میباشد.

چه عواملی محدودکننده استقامت می باشند؟

می توان گفت اصلی ترین عامل محدود کننده تمرینات استقامتی خستگی است.

اینطور بگوییم که وقتی خستگی به نقطه خاصی می رسد، میزان کار ورزشکاران کاهش می یابد. نقطه دقیق که در آن خستگی عملکرد را محدود می کند همان سطح تحمل است که متفاوت می باشد. و برخی ورزشکاران می توانند سطوح بسیار بیشتری از خستگی را نسبت به دیگران تحمل کنند.

با اینکه که شاید ژنتیک و استحکام ذهنی کمکی برای تحمل خستگی باشند، اما بسیار تمرین پذیر هستند. از این رو، یک اثر کلیدی تمرین استقامت را میتوان مقاومت در برابر خستگی دانست. بنابراین، یک ورزشکار با استقامت بالا، دیرتر خسته می شود. و بیشتر از ورزشکاران دیگر با تمرین کمتر کار می کند.

انواع استقامت در ورزش چیست؟

استقامت قلبی تنفسی

استقامت قلبی عروقی که به ظرفیت ریه ها، قلب و سیستم گردش خون ما برای انتقال اکسیژن در حین ورزش طولانی اشاره دارد.

عوامل موثر استقامت در کوهنوردی روی قلب و تنفس

• ظرفیت ریه ها برای تنفس بیشتر هوا و جذب موثر اکسیژن
• توانایی قلب برای پمپاژ مقدار زیادی خون به عضلات در حال کار
• کارآیی سیستم گردش خون برای انتقال خون اکسیژن دار به ماهیچه های فعال
• از طریق تمرین می توان کارآیی تمام قسمتهای سیستم قلبی عروقی را بهبود بخشید.

استقامت عضلانی چطور؟

استقامت عضلانی هم اشاره به توانایی عضله یا گروهی از عضلات برای اعمال نیرو در مدت زمان طولانی دارد.

ورزشکار با استقامت عضلانی خوب یک سری انقباضات عضلانی را بدون خستگی تکرار می کند. هر چه سطح استقامت عضلانی بیشتر، ماهیچه نیروی بیشتری در طول زمان اعمال میکند. یک عامل موثر در اینجا نسبت انواع مختلف فیبرهای عضلانی است.

مزایای استقامت در کوهنوردی یا بطور کلی در ورزش چیست؟

• بهبود کارایی قلب ، سیستم تنفسی و گردش خون.
• افزایش توانایی جذب و انتقال اکسیژن.
• بالابردن ظرفیت عضلات برای جذب و استفاده از اکسیژن.
• بهترشدن کارایی سیستم های انرژی هوازی.
• ذخایر بیشتری از سوخت های هوازی کلیدی (گلیکوژن عضلانی ، تری گلیسیریدهای عضلانی) و توانایی استفاده از آنها در هنگام ورزش.
• بالا رفتن مقاومت در برابر خستگی سیستم های تنفسی ، قلبی عروقی و عضلانی.
• بهبودی در VO2 max ، آستانه لاکتات ، کارآیی ورزش.
• افزایش ریکاوری حین و بعد از ورزش.
• بهبود تحمل بارهای تمرین بیشتر و تمرینات با شدت بالا.
• افزایش کارایی و ظرفیت استفاده از لاکتات به عنوان منبع سوخت.
• بیشتر شدن آنزیم های هوازی کلیدی.
• افزایش ظرفیت استفاده از ذخایر چربی برای تامین انرژی که به ذخیره گلیکوژن عضلات کمک می کند.