چطور از اسیب های صخره نوردی دور بمانیم؟
صخره نوردی جز پرطرفدارترین و پرانرژی ترین ورزش ها می باشد.
اما اگر در طبیعت به تمرین و صخره نوردی می پردازید، باید بسیار احتیاط کنید.
یکسری نکات را هم رعایت کنید که از اسیب های احتمالی دور باشید. از جمله اسیب هایی که می تواند روی هر قسمت از بدن تاثیر گذارد:
- شامل دست، بدن، مچ دست، شانه ها، ستون فقرات، لگن، زانو، مچ پا، و پاها.
اگر هرکدام را به اشتباهی به کار گیرید، ممکن است به هر یک از قسمت های بدن تان اسیب بزند. چه ورزش صخره‌نوردی باشد یا کوهنوردی، بعد از استراحت طولانی نباید بیش از حد از عضله های خود استفاده کنید.
عموما کسانی که به درستی در باشگه های ورزشی شرایط بدنی خود را آماده نمی کنند، یا تازه کارند، به راحتی به بدن شان اسیب می زنند. اگر از اخرین باری که در طبیعت ورزش صخره‌نوردی را انجام داده اید، زمان زیادی می گذرد، پس امادگی صخره نوردی های سنگین را ندارید.
از جمله نکات ایمنی در این رشته، آماده نمودن بدن و عضلات و عدم استفاده بیش از حد توان آن هاتس.
یادتان باشد بسیاری از عضلاتی که در محیط طبیعی، کوهنوردی و صخره‌نوردی از آن ها استفده می کنید، در باشگاه های ورزشی از آن ها استفاده نشده. پس ضعیف هستند. در نتیجه ابتدای شروع هر کاری به خود سخت نگیرید.
پله پله جلو بروید!
آسیب های وارده به انگشتان، دست ها و آرنج ها
هر فردی که به ورزش صخره‌نوردی پرداخته، می داند که شایع ترین صدمات صعود، به انگشتان دست ها، دست ها، مچ ها و آرنج ها می باشد. چون این قسمت های بدن زمان صعود بیشتر از قسمت های دیگر استفاده می شوند.
در نتیجه بیشتر هم اسیب می بینند. قبل از اینکه اموزش برای کوهنوردی و صخره نوردی به یک علم تبدیل شود، کوهنوردان با طبیعت گردی، بلندکردن وزنه و دستگاه هایی مثل نردبان باهر استفاده می کردند.
با این تمرینات بسیاری از صخره‌نوردان از نکات ایمنی صخره‌نوردی ناآگاه بودند و در نتیجه انجام تمرینات باعث اسیب هایی به تاندون، یا در رفتگی آرنج و بازو منتهی می شد. برای اینکه از چنین اسیب هایی جلوگیری کنند، باید نکات ایمنی را در صخره‌نوردی رعایت می کردند. خلاصه هر زمان که احساس درد داشتید، با برطرف شدن کاملش هیچ تمرینی انجام ندهید.
ورزش را ساده بگیرید!
صخره‌نوردی و کوهنوردی را ساده بگیرید!
اگر در هر بار صعود شکست خوردید، در سری بعد که صخره نوردی می روید، به خودتان بیشتر سخت نگیرید.
بعد از شکست هایتان به خودتان بیشتر سخت نگیرید. اگر عضلات تان خستگی دارند، همچنان به صعود ادامه دهید، بیشتر به تاندون و ماهیچه ها اسیب می زنید.
از وسایل کمکی استفاده کنید!
طبعا هر کوهنورد و صخره‌نوردی برای ورود به طبیعت و بالارفتن از صخره ها نیاز به وسایل حرفه ای دارد.
یکی از وسایل مهمی که برای حمایت از تاندون های دست و پاهایتان باید به همراه داشته باشید، کش و نوارهای کمک کننده به تاندون هاست. با بستن این نوارها به دور مچ دست و بازوها، و انگشتان، آن ها را تقویت می کنید.
استراحت های روزانه را فراموش نکنید!
این موضوع اهمیت بسیاری دارد.
هر روز به تمرین نپردازید. باید وقفه هایی بین تمرینات کوهنوردی و صخره‌نوردی تان باشد.
به بدن تان زمان و استراحت بدهید.
اگر امروز تمرین کردید، فردا را استراحت کنید یا تمرینات سبک تری انجام دهید. درضمن اگر سفرهای جاده ای می روید، ساعت هایی را برای استراحت اختصاص دهید. بهترین برنامه برای طبیعت گردی و سفر در جاده، صخره نوردی ست. می توانید دوروز صخره نوردی کنید و یک روز استراحت کنید.
ورزش های متنوع انجام دهید!
کسانی که به ورزش صخره‌نوردی و کوهنوردی علاقه دارند، باید این موضوع را بدانند که نباید تنها به این ورزش بپردازند.
باید سراغ ورزش های دیگر، مثل پیاده روی های ساده، دویدن، کاهش وزن، انجام تمرینات یوگا، دوچرخه سواری در کوهستان، و دوچرخه سواری جاده ای، اسکی، و اسنوبورد نیز بپردازید. یا ورزش های گروهی مثل بسکتبال یا یخ نوردی هم در برنامه تان بگذارید.
از انجام حرکات شدید خودداری کنید.
بدن تان را بشناسید.
قابلیت ها و محدودیت های خود را بشناسید. در این راستا از نکات ایمنی در صخره‌نوردی برایتان می گوییم. فشار بیش از حد به بدن نیاورید. بعضی از حرکات صعود برای بدن شما بیشتر از سایرین استرس زا میباشند.
اگر جوان و قوی هستید، گاها ممکن است تنها به دلیل اینکه از انجام بعضی از حرکات خطرناک لذت می برید، آن ها را انجام دهید. اما با بالارفتن سن، این حرکات می توانند به انگشتان شما اسیب های جدی وارد کنند. از انجام پرش های شدید که به ارنج اسیب می زنند، خودداری کنید.
اشتراک گذاری
