اصطلاحات صخره نوردی را بشناسید!

صخره نوردی یک ورزش ماجراجویانه، مخصوص اشخاص پرهیجان!

این ورزش درعین پرهیجان بودنش، می تواند پرتنش هم باشد.

درکنار حرفه ای که کسب می کنید، باید اصطلاحات و تعاریف مربوط به این ورزش را نیز بدانید. برای اینکه از این فعالیت ورزشی، درک بهتری داشته باشید. صخره نوردی سال های زیادیست که در جریان بوده و تکنیک های بسیاری جهت تسلط در آن، درنظر گرفته شده است. مهم تر از همه، اعتماد به نفس و حضور ذهن در این ورزش می باشد.

حال به برخی از اصطلاحات صخره نوردی که شاید به گوشتان خورده باشد، می پردازیم :

دستگاه آبالاکو ترد : معروف به V-Thread هم می باشد. این روش شخص را قادر می سازد تا در شرایط یخ زدگی فرود بیاید.

آبسیل : در این روش، شخص به وسیله طناب، از ارتفاع، پایین می اید. با نام راپل هم شناخته شده.

لنگر : نصب تجهیزاتی برای تحمل وزن بالای طناب.

اسندر : ابزاری برای بالارفتن از طناب می باشد.

باشی : ابزاری مسی که در شکاف کوه قرار می گیرد.

حمایت : روشی برای جلوگیری از سقوط صخره نورد با استفاده از پیچاندن طناب یا استفاده از وسیله ای که اصطکاک را افزایش می دهد.

بیواک : اردو زدن در وسط کوهنوردی، حتی زمانی که هیچ مکانی برای استراحت نمی باشد.

بولارد : صخره ای بزرگ که از آن به عنوان یک لنگر بیواک، استفاده می شود.

پیچ : صخره را سوراخ کرده و یک پیچ در آن سوراخ ایجاد می شود، که برای نصب چوب لباسی استفاده می شود.

سطل : دستگیره ای بسیار بزرگ

دست انداز : حرکت دادن سریع دست از یک تکیه گاه به تکیه گاه دیگر

تخته کامپاس : صخره نوردی بدون استفاده از پاها

کارابین : حلقه های فلزی و قلاب هایی که اغلب از آن ها برای وصل طناب به محل اتکا استفاده می شود.

چاس : صخره های فشرده یا شکننده

برش : عمل اتصال به لنگر

خم : کشیدن تکیه گاه با حداکثر نیروی ممکن

چین : مکانیست که فقط به وسیله نوک انگشتان قابل نگه داشتن است.

دشوار : سخت ترین قسمت هر کوهنوردی

لنگر مقاوم : لنگری که به عنوان محافظ در زیر یخ یا برف، دفن شده است.

کف: زمین

دیسندر: وسیله  ای  است که فرد  اجازه می دهد  تا بر روی صخره، فرود بیاید.

تکنیک طناب دو تایی : صعود کردن  با استفاده از ۲ طناب جداگانه، که  معمولا برای صعود به قله کوه استفاده می  شود.

داینو : پرش یا جهشی که به منظور گرفتن یک تکیه گاه ، صورت می گیرد.

زانو های الویس: زانوهای خسته  کوهنوردان

کوه نوردی عمودی :  صخره  نوردی به صورت عمودی با استفاده از گیره های انگشت.

طناب ثابت :  طنابی  است  که  نقطه اتصال ثابتی دارد.

متزلزل : موقعیتی که در آن، از پا برای تعادل استفاده می شود نه برای فشار دادن.

فلش : موفق شدن در صعود، با اولین تلاش

صعود آزاد : صعود کردن  بدون  استفاده ازهیچ گونه طناب یا کمکی

سراشیبی : استفاده ازدیوار شیب  دار یخی برای به دست آوردن موقعیت بهتر.

گراول :  استفاده از تکنیک ها  و مهارت  های سطح  پایین.

گومبی :   به کوهنوردی  تازه  کار   یا عجول  گفته  می  شود.

مهار: به کمربندی گفته  می شود که دور کمر صخره نورد بسته  می شود و به او اجازه می دهد تا از طناب آویزان شود.

تونل : به تندباد ناگهانی که روی صخره ها رخ می دهد. 

های بال : به  تخته سنگی گفته می شود که از بالا به پایین می افتد.

تکیه گاه : مکانی برای نگه داشتن خود در کوهنوردی

گرفتگی : قرار دادن  قسمتی از بدن در شکاف کوه

جیب : نگه  داشتن نسبتا کم پا

جاگ : نگه  داشتن نسبتا زیاد پا

کوهنورد راهنما : متصل کردن طناب ها و قلاب های محافظ توسط کوهنورد با تجربه

استراحت دست :  زمانی که به دستان تان برای کوهنوردی احتیاجی ندارید وپاهایتان به تنهایی برای محافظت از بدنتان کافی است.

جای دست : تکیه گاهی کوچک جهت نگه داشتن انگشتان.

پوست انداختن : سقوط کردن

پاندول : تاب خوردن از اطراف به منظور این که خودتان را نگه دارید.

میخ : میله های فلزی بلند که داخل برف گیر می کنند، و به عنوان لنگر کار می کنند.

پک لوازم : تمام تجهیزاتی که هنگام صعود کردن، حمل می شوند.

محوطه فرار : بخشی از مسیر که فوق العاده خطرناک است.

سنگریزه : صخره های کوچکی که به آسانی می شکنند.

گیر انداختن خود : فرو بردن تبر در یخ، به منظور جلوگیری از سقوط هنگام بهمن

پایان نوک : انتهای طنابی، که به کوهنورد راهنما متصل است.

شل : بخشی از طناب کوهنوردی که کشیده نمی شود.

اسپرگ : دستگیره ای که در آن انگشتان جهت مخالف دارند

نوک : بالاترین نقطه یک قله

تراورس: حرکت افقی در حین بالا رفتن

کوله پشتی تجهیزات (ماه گرگ) : کوه نوردی شبانه