آیا واقعا کوهنوردی روی خون تاثیر می گذارد؟

خون و تغییرات آن با کوهنوردی 

تاثیر کوهنوردی روی خون :

تغییر خون بعد از مدتی کوهنوردی ؟

باید بگوییم که چنین چیزی واقعیت دارد. بدن انسان خیلی زود و در طول تنها یک شب متناسب با شرایط محیطی ارتفاعات بالا وفق می یابد. این تغییرات زیستی می توانند تا ماه ها ادامه داشته باشند. حتی پس از زمانی که فرد به ارتفاعات پایین تر برمی گردد.

برای اولین بار، دانشمندان خون کوهنوردان را مقایسه کردند که چقدر تغییر می کند. براساس تحقیقات و مشاهداتی که داشتند، چندین تغییر مختلف بر توانایی سلول های قرمز خون دیدند که در نگهداری اکسیژن خون تاثیر می گذارد. این اتفاق ظرف چند ساعت رخ می دهد.

سالیان سال تصور بر این بوده است که بدن انسان در ارتفاعات بالا گلبول های قرمز خون جدیدی تولید می کند. به این جهت که بتواند اکسیژن مورد نیاز ماهیچه ها و اعضای بدن را تامین کند. این یعنی دانشمندان تصور می کردند که در مکان هایی مثل قله اورست که اتمسفرش تقریبا نصف سطح دریا اکسیژن دارد، بدن انسان به تدریج گلبول های قرمز را با نسخه های جدیدتری جایگزین می کند. با این کار انتقال و تحویل اکسیژن بهتر می تواند انجام شود.

به گفته سرپرست تیم تحقیقاتی رابرت روج از دانشگاه کلورادو : “50 سال است که باور ماها بر این بوده است.”

اما این باور یک مشکل بسیار بزرگ دارد. شاید این باور در مورد کسانی که کل زندگی شان را در ارتفاعات بالا و شرایط محیطی کم اکسیژن می گذرانند، درست باشد. اما تجربه کوهنوردان را توضیح نداده اند.

بدن ما در هر ثانه 2میلیون گلبول قرمز جدید تولید می کند. اما هفته ها طول می کشد که تمام سلول های خونی یا گلبول های قرمز خونی جدیدی جایگزین شود. بنابراین اگر تطابق یافتن بدن هفته ها طول می کشد؛

پس کوهنوردان چطور در ارتفاعات زنده می مانند؟

پس از آزمایش های مختلفی که صورت گرفته و تجزیه و تحلیل روی نتایج آزمایش خون انجام شده، دیدند که گلبول های قرمز خون جایگزین نمی شوند. بلکه تغییر می کنند. فرایند این تغییرهم پس از قرار گرفتن در محیط کوهستانی و کم اکسیژن در روز اول، خیلی زود و تنها ظرف چندساعت طول کشید.

علاوه براین، این تیم پی برد که تغییرات مختلف مربوط به توانایی گلبول های قرمز در انتقال اکسیژن به ماهیچه ها و اعضای حیاتی، بسیار پیچیده تر از آن چیزی بود که انتظار داشتند.

با این یافته هیجان انگیز به این می رسیم که یعنی اگر با واریت های ژنتیکی مورد نیاز برای زنده ماندن در ارتفاعات بالا به دنیا نیامده ایم، بدن همچنان می تواند با چنین چالش های محیط کم اکسیژن دستخوش تغییراتی شود.