استراتژی های دیواره نوردی درست

چطور یک استراتژی دیواره نوردی خوب ، و متناسب با شرایط انتخاب کنید؟

نحوه انتخاب استراتژی دیواره نوردی متناسب با شرایط، بستگی به اهداف صعود، آب و هوا، محدودیت های زمانی و انگیزه های تیم دارد. انتخاب رویکرد مناسب باعث افزایش شانس موفقیت شما در صعود و نیز اطمینان بیشتر از ایمنی خواهد داشت.

از این رو به بررسی به استراتژی دیواره نوردی می پردازیم که حتما به کارتان می آید :

سبک محاصره ای

ده ها و صدها متر طناب برای ثابت کشی مورد نیاز خواهد بود. روزها و هفته ها هم زمان لازم دارید.

سبک استفاده از مقادیر زیاد طناب های ثابت و صعود آهسته از دیواره را محاصره ای می گویند. این سبک بیشتر در هیمالیا رایج بوده و در مناطقی که دیواره ها در دسترس باشند، کمتر به کار گرفته می شوند، مگر اینکه صعود دشواری پیش رو باشد. برخی از سنگ نوردان با استفاده از این روش، در دیواره طلوع قسمت های زیادی از مسیر را ثابت کشی کردند. این کار به حمل و نقل تجهیزات و فیلم برداری آن ها کمک می کند.

این استراتژی دیواره نوردی مناسب کسانی ست که از روی مسیر بودن لذت می برند.

از نگاه برخی متخصصین، دنیای عمودی کیفیت صعود را کاهش می دهد. از طرف دیگر، قراردادن طناب ثابت در مسیرها برای مدت طولانی می تواند خطر جدی ایجاد کند. در معرض عناصر محیطی، طناب ها به سرعت آسیب می بینند. بنابراین باید با دقت از آن ها استفاده کرد. گره ها باید همواره چک شوند و سایش های لبه ای را زیر نظر داشته باشید.

موافقان این استراتژی بر این عقیده اند که :

• احتمال موفقیت زیاد است چون تیم منتظر یک پنجره هوایی خوب می ماند. و به ارامی پیشرفت می کند.
• این سبک در صعودهای دشوار رایج است.چون به صعودکننده اجازه می دهد روی سختی های مسیر تمرکز کند.
• در هر روز کار کمتری انجام می شود.
• داشتن ارتباط با زمین امکان عقب نشینی سریع در صورت اسیب دیدگی یا تغییر شرایط اب و هوایی را در دسترس قرار می دهد.

مخالفان این استراتژی می گویند :

• وجود طناب ثابت در مسیرهای پرصعود، باعث ایجاد روند صعود مصنوعی می شود. صعود در کنار طناب ثابت می تواند گاها بسیار سخت باشد. طناب ثابت لزوما در مسیر اصلی قرار نخواهد گرفت و گاها چند متر از آن فاصله خواهد داشت.
• طناب های ثابت به شدت در معرض آسیب دیدگی و خوردگی می باشند.
• سنگنوردان نیاز به مقادیر زیاد طناب دارند.
• مقدار کلی کار در طول صعود به طور قابل توجهی بیشتر است. اما در طول زمان پخش می شود.
• یافتن همنوردان سازگار با این استراتژی دیواره نوردی اسان نیست.

استراتژی دوم : کپسوله

این استراتژی به این شکل است که تیم قسمتی از مسیر را ثابت کشی کرده و قسمت دیگر را مستقیما صعود می کند. بسیاری از کوهنوردان از این روش برای مسیرهای دیواره ای استفاده می کنند.

موافقان این استراتژی می گویند :

• این استراتژی دیواره نوردی به صعودکننده ها این امکان را می دهد که بارها خود را به دیواره برسانند. آن ها می توانند قبل از صعود قسمت اخر همه چیز را آماده کنند.
• روزهای اول فقط مقدار متوسطی از کار روزانه وجود دارد که به کوهنوردان اجازه می دهد به شرایط عادت کنند.
• قبل از تلاش نهایی، می توان منتظر یک پنجره هوایی مناسب بود.
• در اینجا به طناب کمتری نیاز خواهد بود.

مخالفان این استراتژی :

• عملیات امداد در این حالت دشوار است.
• برای عقب نشینی در بسیاری از قسمت ها باید فرو رفت.
• دیواره نوردان در مسیرهای پرطرفدار از لاین های ایجاد شده توسط دیگران استفاده می کنند که این امر منجر به ترافیک می شود.

استراتژی سوم : سبک آلپی

استاندارد طلایی دیواره نوردی، سبک آلپی به معنای ترک کردن زمین و صعود مسیر بدون ثابت کشی است.

با اینکه امروزه انواع نقشه ها و عکس ها باعث کاهش ناشناخته بودن مسیر می شوند، اما هنوز هم صعود سبکبار می تواند تجربه ای دلهره اور داشته باشد. این کار صعودکننده را مجبور می کند روش ها را یادگرفته و اعتماد به نفسش را بیشتر کند. مزیت این روش اینست که به زمان کمتری نیاز است. بودن روی دیواره هم برای مدت زمان کمتری ایمن است. چون احتمال کمتری برای مواجهه با آب و هوای خراب و سایر عوامل محیطی دارد.

موافقان این استراتژی :

• ماجراجویی بالا، کیفیت صعود، و هیجان بیشتری دارد.
• کار بسیار کمتری انجام می شود و سرعت صعودها بیشتر است.
• نیاز به ابزار و طناب بسیار کمتر است.
• آسیب کمتری به کوهستان وارد می شود.

مخالفان :

• افزایش میزان خطر
• کاهش امکان امداد رسانی
• انتخاب مسیر در سطح پایین تر از توانمندی فرد
• یافتن هم طناب توانمند آسان نیست.