کوهنوردی در زمستان چه فرقی با کوهنوردی در بقیه فصول دارد؟

چه تفاوتی بین کوهنوردی در تابستان و زمستان است؟!

تفاوت کوهنوردی در تابستان و زمستان بسیار است که در اینجا به مهمترین این موارد اشاره می‌کنیم.

کوهنوردی در زمستان و اوایل بهار

در این تایم، کوهنوردی به واسطه وجود برف و یخ مشکلتر است و باید آن را جدی گرفت.

در ارتفاع بالای چهار هزار متر شرایط قطبی حکم فرماست و به همین دلیل آمادگی، توان و استقامت بیشتری در مقایسه با فصول دیگر دارد.

درنتیجه همیشه توصیه های جدی در این باره می شود. چون کوچکترین بی‌احتیاطی باعث صدمات و خطرات جدی خواهد شد. به همین خاطر تلفات این دو فصل بسیار زیاد است. حتی وزش باد سرد خیلی زود باعث بی‌حس شدن اعضای بدن می شود.
مگر اینکه پوشش ضدباد خوبی داشته باشید و مرتب حرکت کنید.

• نکته دیگری که باید توجه داشت طول روز در زمستان کوتاه بوده (کمتر از ۸ ساعت) و شب‌ها بسیار طولانی است (۱۶ ساعت).
• بنابراین برای کوهنوردی در زمستان باید این موضوع را درنظر داشت که هوا خیلی زود تاریک می شود.
• از شب‌زنده‌داری اضطراری در این فصل به هر قیمتی که شده باید خودداری کرد.
• طبق تجربه کوهنوردان در کوهنوردی در زمستان، در دره (ارتفاع کم) هوا مانند تابستان بسیار گرم است در حالیکه در ارتفاع دو هزار متری و بیشتر کاملا سرد می‌باشد.
• در ضمن برای عبور از مسیرهای سخت، باید فنون و تکنیک های یخ و برف کمک بگیرید.

و نکته ای بسیار مهم

• کوهنوردی در زمستان کاری جدی‌ست که خطرهایی در پی دارد.

پس باید بدانید که چه می‌کنید و بکوشید که خانواده‌ و نزدیکان شما هم از واقعیت‌های کار مورد علاقه‌تان اطلاعاتی داشته باشند. خود را با بیمه‌های مناسب پوشش دهید.

کوهنوردی‌تابستانی چطور؟

کوهنوردی در تابستان نیز مشکل‌آفرین و حادثه‌ساز می‌باشد. حالا چرا؟

• درگیری با صخره‌های ریزشی و خرد و نا استوار،
• صعود از صخره‌ها تا سرحد امکان و ناتوانی در بازگشت،
• ریزش سنگ در مسیرهای خطرناک،
• صعود کردن به ارتفاعات بلند بدون اینکه به بازگشت فکر کرده باشیم،
• کمپ زدن های طولانی بر فراز قلل و دره‌ها،
• مواجه شدن با توده هوای سرد غافلگیرکننده توام با برف حتی در بهار،
• درست حرکت نکردن و وارد آوردن فشارهای بی‌دلیل فیزیکی به بدن
• و به ویژه بازگشت‌های سرعتی و صدمه دیدن‌های شدید اندام‌های بدن در جوانی،
• بی‌خوابی‌ها و خستگی‌های روحی و جسمی شدید در اثر عدم رعایت نکات مهم در صعود و فرود،
• تکروی‌های نابجا و بی‌حاصل،
• تقلیدهای غلط و حادثه‌آفرین از حرکت‌های سنجیده سنگنوردان در ارتباط با استفاده از وسایل فنی که هر یک به تنهایی از جمله مواردی هستند که حادثه‌ساز خواهند بود.